met open vizier
keek je de wereld in
begripvol zwijgend
verdraagzaamheid en empathie
daarin lag je sterkte
glinsterende oogjes
spraken boekdelen
je stevige handdruk
blijft in mijn geheugen
gegrift
weinig woorden
schaarse uiting van gevoelens
en toch zo liefdevol betrokken
luisteren was voor jou een deugd
begripvol horen een plicht
die plicht was in je
onontkoombaar voor jou
zachte voelen
te plots vatte je de laatste reis aan
het ga je goed lieve bob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten